14 mei 2024 - Moederdag

Dag lieve schat

Het was kak afgelopen WE, de eerste moederdag zonder jou (ook al was het niet de officiële in Antwerpen.) Al de herinneringen aan die dagen die we wel samen hebben gevierd ❤️

Daar bovenop een onbekende oude man, die achter mij in de rij stond bij de bakker. Hij was zijn beklag aan het doen dat hij het niet fijn vond om 90 jaar, op weg naar de 100, te zijn. Allerlei kwaaltjes die ervoor zorgde dat hij niet meer genoot vh leven. Niets was er goed 🤬 Ik heb zowat tot 10 000 (misschien overdreven) moeten tellen om niet uit te vliegen tegen hem en te vertellen dat hij gerust had mogen ruilen met jou. Ach ja..

Mensen, voor de eerste keer na je overlijden tegengekomen, die me vragen "hoe gaat het met je?" Fijn dat ze me niet ontwijken maar wel steeds het keiharde besef dat ik je nooit meer ga zien. En dat blijft KAK. En NOOIT is zo een KLOTE woord.

Soms lig ik wakker in de nacht en vraag me af of ik ooit ga vergeten hoe je stem klonk. Of ik me dat nog ga herinneren over zoveel jaar.
En je geur, ga ik die blijven herinneren? Nu hangen er nog kleren aan je deur, ongewassen, zoals op de dag van je vertrek en langzaam verliezen ze jouw geur. Beneden aan de wasmand ligt jouw laatste ongewassen werktrui waaraan ik soms eens ruik (gewoon omdat ik je zo hard mis).

NOOIT blijft zo een groot woord, gewoon omdat het onwezenlijk en onwerkelijk blijft dat jij hier niet meer bent.

Ik mis je.

Liefs ❤️
Je mama

P.S. oh ja, je naamgenoot Berrie 2 lijkt echt op jou: slaapt ganse dagen (net jij als baby), 's nachts klaar voor een feestje, kijkt in elke spiegel en poseert graag voor de foto. En als je in zijn ogen kijkt, zie je de pret en deugnieterij 😉